شعر زیبای «اولین مظلوم عالم آه را گم کرده است... »

 

 

 

اولین مظلوم عالم آه را گم کرده است

رهبر راه خدا همراه را گم کرده است

یک توقف پشت در صد بغض مانده در گلو

تا کنار قبر مخفی چاه را گم کرده است

هیچ فانوسی دگر در کوچه ها روشن نبود

نیمه شب خورشید یثرب ماه را گم کرده است

انتهای شب صدای زخمی اش آید بگوش

اختیار از ناله ی شبگاه را گم کرده است

تا اذان صبح از بس ناله زد خوابش گرفت

خواب دید آن شب حسینش راه را گم کرده است

ابرهای بی صدا از دیده اش دریا گرفت

رعد و برق نعره اش ناگاه را گم کرده است

یاد آن روزی که گفتا مجتبی نجوا کنان

گامهای مادرم درگاه را گم کرده است

درد تنهایی خود را با که گوید مرتضی

با که گوید شیعه ای آگاه را گم کرده است

شهر اشباه الرجال اینجاست ای زهرائیان

امت بی درد اردوگاه را گم کرده است

کاش از این بیشتر پنهان نماند منتقم

عصر عاشورائیان خونخواه را گم کرده است

سروده محمود ژولیده

 

 

 

 

قاسم همیشه زنده است*** باشد گواه قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

ما که هستیم که در وصف تو سخن گوییم. وقتی که خدای والا مرتبه در وصفِ تو می فرماید: به شهدای فی سبیل الله مرده نگویید بلکه فکرش را هم نکنید. تصورش را هم نکنید که آنان مرده اند.

(((  وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ‏ فی‏ سَبیلِ‏ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ))) (بقره:154)

و به کسانی که در راه خدا کشته شدند، مرده مگوئید بله ایشان زنده هستند اما شما ( این زنده بودن را) حس نمی کنید.

((( وَ لا تَحْسَبَنَ‏ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ))) (آل عمران: 169)

و کسانى را که در راه خداوند کشته شده‏ اند مرده مپندار که زنده ‏اند، نزد پروردگارشان روزى مى ‏برند.

 

حاج قاسم یک عمر در حسرت شهادت سوختی

عاقبت از شربت شهادت نوشیدی و اینک نزد خدای متعال

عمر جاودان گرفتی و زنده تر شدی...

حاج قاسم تو که خود طعم حسرت را چشیدی...

حاج قاسم تنها خوری نکن...

به ما بیچارگان زان سو نخندید.

 

سردارآسمانی به شهر قیام خوش آمدی

...
...
راهت ادامه دارد.