خدای والا مرتبه قلب هر انسانی رو از روز نخست جوری آفرید که از خوبی ها خوشش می آید و از بدی ها بدش می آید اما گاهی اوقات در اثر غفلت و گوش نکردن حرف های این قلب پاک، رو به خاموشی می رود و دیگر در مقابل بدیها حرفی نمی زند و سکوت می کند و این گونه است که می تواند سنگدل ترین شود و یا مهربانترین .
خداوند قلب را این گونه آفرید که این حدیث زیبا می فرماید:
فقط کافیه از دلتون محافظت کنید تا خط و خشی روی اون نیافتد.
خدا وقتی ببینه بنده اش از نعمت عمر که یکی از بزرگترین نعمت هاست درست استفاده می کند
مدت عمر او را طولانی می کند
اما اگر ببیند که بنده ای از نعمت عمر خدادادی، درست بهره برداری نمی کند ممکن است عمر او را کوتاه کند زیرا زنده بودن او دیگر فایده ای ندارد
پس این حدیث زیبا را همیشه به یاد داشته باشید که:
سر افراز باشید.
«سراب» معروف است و مراد این است که چنانکه سراب فریب مى دهد کسى را که ببیند آنرا و گمان میکند که آب است و امیدوار مى شود بآن و بمنزله این است که وعده کرده باشد به او که رفع تشنگى و حاجتهاى او بآب کند و او را بزحمت ورنج مى اندازد که برود تا آنجا و چون مىرسد باو خلاف وعده میکند و مى فهمد که فریب خورده، همچنین فریب مى دهد مردم را و وعده ها می کند بایشان وبه رنج و زحمت بیهوده مى اندازد و اکثر اوقات این است که عملی نمی شود و خلاف وعده ها مى شود.[1]
[1] آقا جمال خوانسارى، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحکم و درر الکلم - تهران، چاپ: چهارم، 1366ش.
چه نیازی هست که ما آنقدر غذا بخوریم که تا خرخره پر بشیم و معده را درب و داغون کنیم و بعد هم بیافتیم دنبال دارو و درمان و نمونه برداری از معده و هزار درد سر دیگه
این در حالیه که پیامبر صلی الله علیه و آله ما فرمودند:
معده خانه هر دردی است.
الْمَعِدَةُ بَیْتُ کُلِ دَاء
حالا که دستورالعملی چنین کامل داریم چرا به آن عمل نکنیم و سرمایه عمر و سلامتی و ... را هدر دهیم سعدی شیرازی هم چه زیبا فرمود:
نه چندان بخور کز دهانت در آید --- نه چندان که از ضعف جانت در آید
این حدیث زیبا را هم از پیامبر صلی الله علیه و آله یادگار داشته باشید که فرمودند:
به کسانی که پیروی از ایشان سلامتی دنیا و آخرت را در پی دارد افتخار می کنیم. شما چی؟
[مغز و جمجمه و محافظها]
ای مفضل اگر موانع کنار مى رفت و مغز را مى دیدى، در مى یافتى که به حایلها و لایه هاى مختلف پوشیده شده تا ثابت ماند و از حوادث آسیبى نبیند. جمجمه نیز کلاهخودى است که مغز را از آسیب پذیرى در برابر ضربه ها و صدمات نگاه مى دارد. نیز سر انسان با انبوهى از مو پوشیده شده تا پوستینى براى سر باشد و آن را از گرما و سرماى شدید حفظ کند. براستى جز کسى که مغز را آفریده و منشأ فرماندهى احساس قرارش داده و به خاطر بلند مرتبه بودنش در بدن و حساس وخطیر بودن موقعیت آن، آن را سزاوار حفظ و نگاهدارى نموده چه کسى آن را این گونه در دژى مستحکم قرار داده است؟[1]
[شگفتى در پلک چشم]
اى مفضّل! در باره پلک چشم فکر کن و بنگر که چگونه بسان پردهاى روى دیدگان را مىپوشاند. در کنار آن بندها و حلقه ها تعبیه شده تا هر وقت که خواهند بالا کشند و دیده در میان غارى قرار داده شده و با آن پرده و موهاى مژه، چشم حفظ مىشود.
[قلب و پوشش آن]
اى مفضّل! چه کسى قلب را در میان سینه نهاده و با پرده محکمى آن را پوشانده و با دندهها و گوشت و پوستى که بر آنهاست آن را از صدمه نگاه مىدارد؟
[ناى و مرى]
چه کسى دو مجرا در گلو آفرید، یکى براى خروج صدا که همان نامى متصل به ریه است و دیگرى مرى، محل عبور غذا که به معده ختم مىشود؟
و چه کسى در گلو در پوشى آفرید تا غذا به ریه نرسد و آدمى را هلاک نگرداند؟
و چه کسى ریه را وسیله خنکى قلب قرار داد تا با کار همیشگى و پیوستهاش حرارتى در قلب گرد نیاید و به هلاکت شخص نینجامد؟
[منافذ خروجى مواد زاید]
جز خدا چه کسى براى منافذ خروجى ادرار و مدفوع، شیرهایى قرارداد که هر گاه خواهند ببندند و هر گاه خواهند بگشایند تا همیشه جارى نباشند و زندگى آدمى را به فساد نکشانند؟ براستى انسان تا کجا مى تواند این نعمتها را به شماره در آورد؟ بى شک آنچه که شمرده نمى شود بیش از آن است که مردم مى دانند و مى شمارند.[2]