بعضیها فقط گناهان دیگران را می بینند و به دنبال افشای سر دیگران هستند و گناهان خود را نادیده می گیرند گویا فقط باید در پی تفتیش عیوب غیر خودشان باشند غافل از اینکه شاید کسانی که گناهی مرتکب شده اند توبه کنند ولی خودش با غفلت از حسابرسی خودش، رو به سقوط رود و بدین ترتیب مصداق این فرموده زیبای امام صادق علیه السلام شود که فرمودند:
رسول خدا صلی الله علیه وآله:
خدای عز وجل می فرماید:وقتی یکی از آفریدکانم که مرا می شناسد از فرمان من سر پیچی کند،کسی را که مرا نمی شناسد بر او مسلط می کنم.
وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا عَصَانِی مِنْ خَلْقِی مَنْ یَعْرِفُنِی سَلَّطْتُ عَلَیْهِ مِنْ خَلْقِی مَنْ لَا یَعْرِفُنِی.[1]
میان گناه و قطع روزی رابطه نزدیکى است، به همین دلیل در حدیثى از امام باقر ع مى خوانیم:
ان الرجل لیذنب الذنب فیدرأ عنه الرزق، و تلا هذه الایة: إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّها مُصْبِحِینَ وَ لا یَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَ هُمْ نائِمُونَ
:" گاه انسان گناهى مى کند و روزى او قطع مى شود" سپس امام ع آیات بالا را تلاوت فرمود:
" هنگامى که صاحبان باغ سوگند یاد کردند که صبحگاهان میوهها را بچینند، و اجازه ندهند حتى یک نفر غیر از آنها استفاده کند، اما بلائى از سوى پروردگارت در حالى که آنها در خواب بودند بر آن باغ مسلط شد و آن را نابود کرد"
از ابن عباس نیز نقل شده که" رابطه گناه و قطع روزى از آفتاب هم روشنتر است.
تفسیر
نمونه
ج24
405
