آیا هر چیزی که داریم تا ابد بایمان خواهد ماند؟
همین امنیتی که در بین کشور های اطرافمون داریم؟
همین سلامتی نسبی که داریم؟
همین قوت و شور جوانی که داریم؟
همین فرصت رسانه و نعمت وبلاگ نویسی؟
آیا اینها را تا ابد خواهیم داشت؟
آیا ما تا ابد در این دنیا خواهیم بود؟
آیا همیشه فرصت کارهای خیر را خواهیم داشت؟
حتی اگر زیر خاک ها مدفون شویم؟
و مولایم علی علیه السلام چقدر زیبا فرمود که:
