از آنجا که یکى از وسائل ارتباط بندگان با خدا مساله دعا و نیایش است به دنبال ذکر بخش مهمى از احکام اسلام در آیات گذشته آیه مورد بحث از آن سخن مىگوید، و با اینکه یک برنامه عمومى براى همه کسانى که مىخواهند با خدا مناجات کنند در بر دارد قرار گرفتن آن در میان آیات مربوط به روزه مفهوم تازهاى به آن مىبخشد، چرا که روح هر عبادتى قرب به خدا و راز و نیاز با اوست.
این آیه روى سخن را به پیامبر کرده، مىگوید:" هنگامى که بندگانم از تو در باره من سؤال کنند بگو من نزدیکم" (وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ).
نزدیکتر از آنچه تصور کنید، نزدیکتر از شما به خودتان، و نزدیکتر از شریان گردنهایتان چنان که در جاى دیگر مىخوانیم: وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ (سوره ق آیه 16).
سپس اضافه مىکند:" من دعاى دعا کننده را به هنگامى که مرا مىخواند اجابت مىکنم" (أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ).
" بنا بر این باید بندگان من دعوت مرا بپذیرند" (فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی).
" و به من ایمان آورند" (وَ لْیُؤْمِنُوا بِی).
" باشد که راه خود را پیدا کنند و به مقصد برسند" (لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ).
جالب اینکه در این آیه کوتاه خداوند هفت مرتبه به ذات پاک خود اشاره کرده و هفت بار به بندگان! و از این راه نهایت پیوستگى و قرب و ارتباط و محبت خود را نسبت به آنان مجسم ساخته است!.
" عبد اللَّه بن سنان" مىگوید از امام صادق ع شنیدم که فرمود:
" زیاد دعا کنید زیرا دعا کلید بخشش خداوند و وسیله رسیدن به هر حاجت است، نعمتها و رحمتهایى نزد پروردگار است که جز با دعا نمىتوان به آن رسید! و بدان هر در را که بکوبى عاقبت گشوده خواهد شد"!.
آرى او به ما نزدیک است، چگونه ممکن است از ما دور باشد در حالى که میان ما و قلب ما جاى او است! (وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ) (سوره انفال آیه 24).
تفسیر نمونه ج1 641
