بسم الله الرحمن الرحیم
ما که هستیم که در وصف تو سخن گوییم. وقتی که خدای والا مرتبه در وصفِ تو می فرماید: به شهدای فی سبیل الله مرده نگویید بلکه فکرش را هم نکنید. تصورش را هم نکنید که آنان مرده اند.
((( وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ))) (بقره:154)
و به کسانی که در راه خدا کشته شدند، مرده مگوئید بله ایشان زنده هستند اما شما ( این زنده بودن را) حس نمی کنید.
((( وَ لا تَحْسَبَنَ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ))) (آل عمران: 169)
و کسانى را که در راه خداوند کشته شده اند مرده مپندار که زنده اند، نزد پروردگارشان روزى مى برند.
حاج قاسم یک عمر در حسرت شهادت سوختی
عاقبت از شربت شهادت نوشیدی و اینک نزد خدای متعال
عمر جاودان گرفتی و زنده تر شدی...
حاج قاسم تو که خود طعم حسرت را چشیدی...
حاج قاسم تنها خوری نکن...
به ما بیچارگان زان سو نخندید.
