۱۸ اسفند ۹۴ ، ۲۰:۳۵
رابطه " گناه" و" قطع روزى"
میان گناه و قطع روزی رابطه نزدیکى است، به همین دلیل در حدیثى از امام باقر ع مى خوانیم:
ان الرجل لیذنب الذنب فیدرأ عنه الرزق، و تلا هذه الایة: إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّها مُصْبِحِینَ وَ لا یَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَ هُمْ نائِمُونَ
:" گاه انسان گناهى مى کند و روزى او قطع مى شود" سپس امام ع آیات بالا را تلاوت فرمود:
" هنگامى که صاحبان باغ سوگند یاد کردند که صبحگاهان میوهها را بچینند، و اجازه ندهند حتى یک نفر غیر از آنها استفاده کند، اما بلائى از سوى پروردگارت در حالى که آنها در خواب بودند بر آن باغ مسلط شد و آن را نابود کرد"
از ابن عباس نیز نقل شده که" رابطه گناه و قطع روزى از آفتاب هم روشنتر است.
تفسیر
نمونه
ج24
405
۹۴/۱۲/۱۸