شگفتیهاى آفرینش از زبان امام صادق علیه السلام شماره 4
[حکمت و سود فصلهاى چهارگانه سال]
آنگاه در بلند و پست بودن خورشید براى بر پاى گشتن این چهار زمان از سال و اسرار و مصالح نهفته در آنها اندیشه کن. در «زمستان» حرارت [و ثمر دهى] به درون درخت باز مى گردد از آنها میوه پدید مى آید. هوا متراکم مى گردد و از این تراکم و فشار هوا و ابر و باران به هم مى رسد. بدن حیوان سخت و قوى مى گردد.
در «بهاران» همان مواد و حرارت [که در درخت و گیاه نهفته بود] حرکت مىکند و موادى را که در زمستان ساخته و متولد شده است پیدا مى سازد. گیاه مى روید و درختان شکوفه مى کنند. حیوانات نیز براى تولید نسل و جفتگیرى در هیجان مى افتند.
در «تابستان» هوا سخت گرم مى شود و میوهها مى رسند، مواد زاید بدنها ترشح مى کنند. روى زمین مى خشکد و براى ساخت و ساز و کار آماده مى گردد.
در «پاییز» هوا صاف مى شود. بیماریها مرتفع مى گردند. بدنها سالم مى شوند. شب به درازا مى کشد و مى توان در این فرصت کارهایى کرد. هوا معتدل مى شود. نیز مصالح و حکمتهاى دیگرى هست که ذکر آنها سخن را به درازا مى کشاند.[1]
