آفرین بر حسد-.سخنی زیبا پیرامون مریضی حسادت
- نقش ویرانگر حسد در زندگى انسانها.
درس مهمى که از داستان برادران یوسف مى آموزیم این است که چگونه حسد مى تواند آدمى را تا سر حد کشتن برادر و یا تولید درد سرهاى خیلى شدید براى او پیش ببرد و چگونه اگر این آتش درونى مهار نشود، هم دیگران را به آتش مى کشد و هم خود انسان را.
اصولا هنگامى که نعمتى به دیگرى مى رسد و خود شخص از او محروم میماند، چهار حالت مختلف در او پیدا مى شود.
نخست اینکه آرزو مى کند همانگونه که دیگران دارند، او هم داشته باشد، این حالت را" غبطه" مى خوانند و حالتى است قابل ستایش چرا که انسان را به تلاش و کوشش سازندهاى وا مى دارد، و هیچ اثر مخربى در اجتماع ندارد.
دیگر اینکه آرزو مى کند آن نعمت از دیگران سلب شود و براى این کار به تلاش و کوشش بر مى خیزد این همان حالت بسیار مذموم" حسد" است، که انسان را به تلاش و کوشش مخرب در باره دیگران وا مى دارد، بىآنکه تلاش سازندهاى در باره خود کند.
سوم اینکه آرزو مى کند خودش داراى آن نعمت شود و دیگران از آن محروم بمانند، و این همان حالت" بخل" و انحصار طلبى است که انسان همه چیز را براى خود بخواهد و از محرومیت دیگران لذت ببرد.
چهارم اینکه دوست دارد دیگران در نعمت باشند، هر چند خودش در محرومیت بسر ببرد و حتى حاضر است آنچه را دارد در اختیار دیگران بگذارد و از منافع خود چشم بپوشد و این حالت والا را" ایثار" مى گویند که یکى از مهمترین صفات برجسته انسانى است.
بهر حال حسد تنها برادران یوسف را تا سر حد کشتن برادرشان پیش نبرد بلکه گاه مى شود که حسد انسان را به نابودى خویش نیز وا مى دارد.
به همین دلیل در احادیث اسلامى براى مبارزه با این صفت رذیله تعبیرات تکان دهندهاى دیده مى شود.
به عنوان نمونه: از پیامبر اکرم ص نقل شده که فرمود: خداوند موسى بن عمران را از حسد نهى کرد و به او فرمود:
ان الحاسد ساخط لنعمى صاد لقسمى الذى قسمت بین عبادى و من یک کذلک فلست منه و لیس منى
:" شخص حسود نسبت به نعمتهاى من بر بندگانم خشمناک است، و از قسمتهایى که میان بندگانم قائل شدهام ممانعت مى کند، هر کس چنین باشد نه او از من است و نه من از اویم".[1]
از امام صادق ع مى خوانیم:
آفة الدین الحسد و العجب و الفخر
:" آفت دین و ایمان سه چیز است: حسد و خود پسندى و فخر فروشى".
و در حدیث دیگرى از همان امام ع مى خوانیم:
ان المؤمن یغبط و لا یحسد، و المنافق یحسد و لا یغبط
:" افراد با ایمان غبطه مى خورند ولى حسد نمى ورزند، ولى منافق حسد مى ورزد و غبطه نمى خورد" [2]
برگرفته از تفسیر نمونه، ج9، ص: 327
در ضمن، خواهشا فونت ها رو خیلی بزرگ نکنین که زیاد جلوه بده چون خیلیا حال خوندن مطلب زیاد رو ندارن
و اینکه مطالب نتیجه گیری شده بذارین؛ یعنی همون مطالب ساندویچی
ممنون میشم یه سری هم به ما بزنی./