فورمولی ساده برای دور ریختن غم و غصه...
این درست هست که انسان باید برای گذران امورزندگی خودش تلاش کنه تا دستش جلوی مرد و نامرد دراز نشود
اما اینکه ماتمام تلاش و هم و غم خودمون را صرف رسیدن به امور دنیایی کنیم کار صحیحی نیست
این گونه کار ها نه تنها برای انسان راحتی و آرامش نمیاره بلکه موجب غم و غصه هم خواهد شد
اینکه آدم بداند که در روز چقدر غذا می خوره و به چه لباسی احتیاج داره و ...موجب میشه که تا اندازه ای
خودش را کنترل کند و پا را از گلیم خودش دراز تر نکند
اگر پرداختن به دنیا و کار های دنیایی واقعا برای رفع نیاز و برآورده شدن حاجات ضروری زندگی باشد
نه تنها عیبی ندارد بلکه عبادت هم محسوب می شود
فقط باید حواسش باشه که دستش به حرام آلوده نشود
انسان کی می خواهد با خبر شود که این دنیا مقصد نیست و نباید تمام همت اش را صرف آن کند
چقدر کارخانه داردها هستن که می توانند حقوق کارگران خود را به گونه ای بپردازند که ایشان هم راضی باشند
ولی به خاطر شدت علاقه به دنیا حاضر نیستند همان حقوق ناچیز زیر دستان خود را بدهند
از بیم آنکه حساب های میلیاردی شان اندکی تکان خورد.
تصورکنید که تمام انسانها این حدیث زیبای امام صادق را سر لوحه کار های خویش قرار دهند
آیا دنیا گلستان نخواهد شد؟