اوج مهربانی 2
در فراز دوم دعای شریف اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُور
از خدای متعال در خواست می کنیم که بار خدا یا همه فقرا را بی نیاز بفرما.
اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ
فقر چیزی است که ممکن است بعض انسان ها را از پای در آورد .سلام خداوند برامیر مومنان که فرمود: فقر مرگ بزرگ است!
چه بسا افراد آبرومندی باشند که با فقر در جدالند و از تامین نیازهای اولیه ناتوانند.
و درود خدا بر امیر مومنان که فرمود: آگاه باشید که فقر نوعى بلا است.[1] یعنی فقر نوعی امتحان است. همانطور که خدای متعال عده ای را با ثروت می آزماید، عده ای را نیز با فقر امتحان می کند.
البته انسان باید برای تامین نیاز های زندگی تلاش کنند ولی اگر در این زندگی دنیایی بنابر اموری انسان فقیر شد نباید غم و غصه بخورد بلکه باید به فقیر گفت که «اى فقیر از فقر خود دلتنگ مباش چه زینت آن از براى مؤمن بیشتر است از لجام بر سر اسب و تمام مردم مشتاق هستند ببهشت و بهشت مشتاق فقیر است و بس است از براى تسلّى دل فقیر حدیث نبوى سیّد بشیر و نذیر (الفقر فخرى) و گفتن آن حضرت که مرا با فقراء محشور کن
|
دولت فقر خدایا بمن ارزانى دار |
کاین کرامت سبب حشمت و تمکین منست |
پس قدر این صفت را بدان که از آفات مال و غنا بر کنار و فارغ البال از حساب روز شمارى و در حدیث است که احدى افضل از فقیر نیست هر گاه از خدا راضى و خشنود باشى
|
اگرت سلطنت فقر نبخشند اى دل |
کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهى»[2] |
به هر حال انسان روزه دار بعد از نماز های واجب خود از خدای متعال بی نیازی تمام فقرا را از خدای بی نیاز در خواست می کند. یکی از راه های بی نیازی فقرا این است که انسان آستین همت بالا زند و در عرصه عمل بکوشد تا فقرا از فقر برهاند. مثلا برای ایشان کاری پیدا کند یا به ایشان قرضی دهد و یا...
سیّد محمّد جعاوله
