صادق آل محمد صلی الله علیه و آله*** سال « تولید، دانش‌بنیان و اشتغال‌آفرین»1401

اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ

خدایا بگشا اندوه هر غمزده را

در فضیلت رفع اندوه از مومنان اندوهگین و غم زده احادیث بسیاری نقل شده است.

مسمع کردین روایت کرده است که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که مى‏فرمود: کسى که غم و غصه را از دل مؤمنى بردارد خداوند همه اندوهها و گرفتاریهاى آخرت را از او دور کند و او را با دلى آرام از قبر برانگیزد، و کسى که او را اطعام کرده و گرسنگى او را چاره کند، خداوند از میوه‏هاى بهشتى به او بخوراند، و کسى که با جرعه آبى تشنگى او را برطرف سازد، خداوند از شربتهاى سر به مهر بهشتى سیرابش سازد.

ثواب کسى که مؤمنى را شادمان کند

ابو حمزه از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: کسى که مؤمنى را شادمان کند، خداوند او را در روز قیامت شادمان مى‏سازد، و به او خطاب مى‏شود که: هر چه دوست دارى از خداوند بخواه! زیرا که تو دوست داشتى دوستان خدا را در دنیا مسرور کنى، پس هر آنچه از خدا بخواهد، به او کرامت کند، و خداوند بیشتر از آنچه درخواست کرده است به او مى‏دهد به حدّى که هرگز تصوّر آن را هم نمى‏کرده است.

ثواب کسى که خانواده‏اى را مسرور کند

لوط از اسحاق، و او از پدرش از جدّش روایت کرده که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: هیچ بنده‏اى نیست که خانواده مؤمنى را شادمان کند مگر آنکه خداوند از آن شادى و سرور، مخلوقى را مى‏آفریند که در روز قیامت به هنگام هر پیشامد سخت به او مى‏گوید: اى دوست خدا مترس، و او مى‏پرسد: تو کیستى خدا تو را رحمت‏

کند که اگر دنیا از آن من بود، آن را در ازاى پاداش (محبّت) تو ناچیز مى‏دیدم؟! پاسخ مى‏دهد: من همان سرورى هستم که تو (در دنیا) به فلان خانواده ارزانى داشتى.

ثواب شاد کردن برادر مؤمن‏

سدیر صیرفى در یک حدیث طولانى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: هنگامى که خداوند مؤمن را از قبر بر مى‏انگیزد، همراه او تمثالى که پیشاپیش او به راه مى‏افتد از قبر خارج مى‏شود، و چون آن شخص مؤمن با یکى از دشواریهاى ترسناک روز قیامت روبرو شود، آن تمثال به او مى‏گوید: اندوهگین و پریشان مباش! و تو را به شادى و بزرگداشت خداوندى بشارت باد؛ و پیوسته چنین باشد تا آنکه در پیشگاه خداوند بایستد، آنگاه خداوند به آسانى از او حساب مى‏کشد، و فرمان مى‏دهد که او را بسوى بهشت ببرند، در حالى که آن تمثال در پیش روى مؤمن قرار دارد، و مؤمن به او مى‏گوید: رحمت حق بر تو باد! تو چه خوب همدمى بودى که با من از قبر (تا به اینجا) همراه شدى و همواره مرا به شادى و کرامت بشارت دادى، به آنچه که مژده مى‏دادى، دست یافتم، اکنون (به من بگو که) تو کیستى؟ و تمثال در جواب مؤمن مى‏گوید: من همان شادمانى و سرورى هستم که تو (در دنیا) به برادر دینى خود ارزانى داشتى، خداوند مرا از آن شادمانى و سرور آفرید تا تو را شادمان کنم.[1]