اوج مهربانی 8خدایا همه اسیر ها و زندانی ها را آزاد کن
اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ
خدایا آزاد کن هر اسیری را
اسیران اشخاصى بودند که در جنگ گرفتار مىشدند. ما در این فراز از دعا، از خدای متعال در خواست می کنیم که خداوندا همه اسیر ها را از بند اسارت آزاد بفرما.
درست است که دین اسلام برای برخورد با اسیران جنگی قوانین بسیاری دارد به گونه ای که به اسیران هم ظلمی نشود اما بالاخره اسیر اسیر است زندان مانند قبر اوست. چه زیبا فرمود امام علی بن ابی طالب علیه السلام که :
السّجن احد القبرین.
زندان یکى از دو قبر است که یکى قبر حقیقى باشد و یکى زندان که بمنزله آن است.[1]
آزاد نمودن اسرا چنان اهمیت دارد که امام حسین علیه السلام حاضر می شوند که بیعت خود را از یکی از یاران خود که فرزندش در یکی از مرزها به اسارت درآمده بود، بردارد تا وی برود و فرزندش را رها نماید.
به یکى از اصحاب امام حسین علیه السّلام به نام «محمّد بن بشیر[2] حضرمى» خبر رسید که پسرت در مرز منطقه رى به اسارت دشمن درآمده است، او گفت: «گرفتارى او و خودم را براى خدا منظور مىکنم، من دوست ندارم که پسرم اسیر گردد و من بعد از او باقى بمانم.» امام حسین علیه السّلام گفتار او را شنید، به او فرمود: «خدا تو را رحمت کند، تو را از قید بیعت آزاد ساختم، در مورد آزاد نمودن پسرت از اسارت، اقدام کن.» محمد بن بشیر گفت: «أکلتنی السّباع حیّا ان فارقتک، درندهگان مرا زنده بدرّند و بخورند اگر از تو جدا شوم.» امام حسین علیه السّلام (چند قطعه برد یمانى به او داد و) فرمود: این بردها را به پسرت بده، تا او با فدیه دادن اینها، در آزاد سازى برادرش
استفاده کند. آنگاه پنج قطعه لباس به محمّد بن بشیر عنایت کرد که بهاى آن هزار دینار بود.[3]
(و کان رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و اله اذا دخل شهر رمضان اطلق کلّ اسیر و اعطى کلّ سائل)
و صدوق بسند خود از عبد اللَّه بن عباس روایت کرده است که حضرت سید المرسلین صلى اللَّه علیه و آله چون داخل مىشده ماه رمضان هر اسیرى که نزد آن حضرت بود که مخیر بودند میانه منّت نهادن و فدا گرفتن یا مخیر بودند میان کشتن یا منت نهادن یا فدا گرفتن منت مىنهادند بر او و او را رها مىکردند از جهت تعظیم ماه رمضان، و هر سایلى که از آن حضرت سؤال مىکرد رد نمىفرمودند و به او عطا مىکردند هر چند مستحق عطا نبود.[4]
این اوج مهربانی و هم دردی دین اسلام با اسراست که به ما آموزش می دهد که به مدت یکماه از خدای متعال آزادی اسیران را بخواهیم.
[1] آقا جمال خوانسارى، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحکم و درر الکلم - تهران، چاپ: چهارم، 1366ش. ج2 ؛ ص17
[3] ابن طاووس، على بن موسى، غم نامه کربلا / ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف - تهران، چاپ: اول، 1377ش. ؛ ص117
[4] مجلسى، محمدتقى بن مقصودعلى، لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقیه - قم، چاپ: دوم، 1414 ق. ج6 ؛ ص311