صادق آل محمد صلی الله علیه و آله*** سال « تولید، دانش‌بنیان و اشتغال‌آفرین»1401

حیوانات حدود شعاع فعالیتشان خیلى محدود است و حدود تجاوز و تعدیشان هم محدود است؛ یکى طعمه‏اى گیر مى‏آورد و مى‏خورد و دیگر ذخیره نمى‏کند، الّا بعضیشان، و همان وقتى که سیر شد مى‏رود سراغ کارش مى‏خوابد. انسان، یعنى این حیوانى که حالا نرسیده به حد انسانیت، این حیوان، این قسم از حیوان که ما اسمش را «انسان» مى‏گذاریم براى اینکه بعدها ممکن است انسان بشود، این هیچ حدى ندارد. نه در شهوت حد دارد و نه در آمال و آرزوهایى که باید باشد، حد دارد. شما اگر فرض کنید براى یک انسانى، یکى از همینها، ابتدائاً خودش خیال مى‏کند که من اگر یک خانه خوبى داشتم بس بود، وقتى به خانه مى‏رسد، مى‏بیند بس نیست. خوب، یک باغى هم پهلوى آن خانه بود بس بود، به باغ که رسید، مى‏بیند بس نیست. یک مزرعه‏اى داشتیم، خوب، بد نبود، به مزرعه مى‏رسد، یک دهکده خوب بود داشته باشیم! به آن مى‏رسد، هر چه بالا مى‏رود زیادتر مى‏شود. ابتدائاً یک چیز مختصرى مى‏خواست، هر چه بالاتر رفت، زیادتر مى‏شود، طمعش زیادتر مى‏شود، آرزویش زیادتر مى‏شود. اینهایى که یک مملکت دارند، مى‏بینید که مى‏روند دنبال یک مملکت دیگر؛ مملکت گیرى مى‏کنند. اگر همه ممالک دنیا را یک انسانى بگیرد، آن وقت به فکر مى‏افتد برود کره ماه، برود آنجا را هم بگیرد، بعد به فکر مى‏افتد برود کره مرّیخ، آنجا را هم بگیرد؛ بعد مى‏رود سراغ‏ جاهاى دیگر، آخر ندارد. این یک موجودى است که خدا این طور خلقش کرده است که در حد حیوانیت، یعنى همانهایى که حیوان مى‏خواست، این زیادترش را دارد؛ حدود هم ندارد. حیوانات در یک وقت خاصى شهوت دارند، آن وقت وقتى است که مى خواهد تولیدمثل بکند؛ در مابقیش آن طورها نیستند. انسان این جور نیست، انسان شهوتش هم حد ندارد، نه حدود دارد و نه یک طور خاصى- که غیر از آن طورى که انبیا آمده‏اند محدودش کردند به حدودى- انسان هیچ این حرفها ندارد، آن بهترین محارمش هم فرق نمى‏کند پیش او، دخترش با اجنبى فرقى ندارد پیش او، یک همچو حیوانى است، در هر چیز نامحدود است. شما یک موجود نامحدود هستید. اگر این نامحدودى در طرف حیوانیت صرف شد، یک حیوان نامحدود، یک حیوانى که با سایر حیوانات فرق دارد. حیوانات دیگر شهواتشان محدود است، آمالشان محدود است؛ این انسان نامحدود است. اگر به همین حال حیوانیت باشد و دنبال همین کارهاى حیوانى، دنبال همین شهوات، دنبال همین آمال و آرزوهاى حیوانى، که همه این آمال و آرزوهایى که مربوط به طبیعت است، تمام آمال و آرزوهایى که مربوط به امور طبیعى است حیوانى است، اگر به این حد باقى بماند، این تا آخر حیوان است. اینجا صورتش صورت انسان است. وقتى این پرده برگشت و آن عالم پیدا شد، صورتش هم یک صورت دیگر مى‏شود، همچو نیست که به صورت انسانیت آنجا محشور بشود. اگر اینجا انسان شد، آنجا انسان است. اگر کسى در اینجا توانست خودش را انسان بکند، آنجا که برود انسانیتش به طور کمال و آن طورى که چشمهاى این عالم نمى‏تواند او را ببیند، به طور کمال در آنجا تحقق پیدا مى‏کند؛ و اگر چنانچه نتواند این کار را بکند، مهار را رها کند ..

حقیقت آزادى غربى.

خوب، بسیارى هستند که مهار ندارند، رها هستند؛ آزادند! این آزادیى که غربى‏ها مى خواهند همین است. آزادند، هر چه مى‏خواهند و هر کارى مى‏خواهند بکنند. ظلم بکند آزاد است، شهوات غیرمشروع، آزاد است، بدگویى به هرکس، آزاد است، قلمفرسایى به ضد هرکس، آزاد است. اگر این آزادیى که همین غیرمحدود بودن این قسم حیوان است، این حدى ندارد براى خودش، آزادیش را حدّى قائل نیست، هر جا جلو برود باز در این آزادى مى‏خواهد جلوتر برود ..

                        صحیفه امام، ج‏8، ص: 515