گفتگوی عاشقانه با یار
اى خداوند، مرا درست اندام و کامل آفریدى و در خردى بپروردى و به کفایت روزى ام دادى.
اى خداوند، در کتابى که نازل کردهاى و بندگانت را به آن بشارت داده اى، یافتهام که گفته اى: «بگو اى بندگان من که بر زیان خویش اسراف کرده اید، از رحمت خداوند مأیوس مشوید، زیرا خدا همه گناهان را مى آمرزد.» و تو خود دانى و بهتر از من دانى که چه گناهانى از من سر زده است و از آن همه گناهان که براى من در طومار تو ثبت شده، چه رسوایى عظیمى است مرا. و اگر به عفو تو که همه کس و همه چیز را در بر مى گیرد امیدم نبود، از دست مى رفتم. اگر کسى را یاراى آن بود که از پروردگارش بگریزد، من از هر کس دیگر سزاوارتر مى بودم که از تو بگریزم. بار خدایا، تویى که در آسمان و زمین هیچ رازى بر تو پوشیده نیست و آن را در روز رستاخیز آشکار مى کنى و در آن روز نه به جزا دهنده اى نیازت هست و نه به حسابگرى.
الصحیفة السجادیة / ترجمه آیتى، ص: 358
نیایش پنجاهم
